Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας...

.. της φοβέρας ή και της γαλέρας, ειδικά αν κάθεσαι κάτω κάτω και τραβάς κουπί!

Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε δύσκολες εποχές, με πολλά προβλήματα και κυρίως χωρίς ελπίδα και στόχο. Τα προσωπικά μας προβλήματα σε συνάρτηση με την εικόνα της κοινωνίας και της δημόσιας διοίκησης, δημιουργούν ένα νεφελώδες τοπίο, μια ομίχλη από την οποία πρέπει να περάσουμε ελπίζοντας στην άλλη πλευρά

να διακρίνουμε ένα τόπο όπου η διαβίωση μας θα είναι καλύτερη, πιο άνετη, πιο ασφαλής και πιο σίγουρη. Εξαρτάται πάντα τι επιδιώκει ο καθένας.

Σχεδόν δυο χρόνια τώρα μπήκαν βίαια στη ζωή μας οι λέξεις χρέος, περικοπές, δημόσιο έλλειμμα, ΑΕΠ, ΔΝΤ, περικοπές, έλεγχος, μέτρα, φόροι, μνημόνιο, περικοπές, νέα δάνεια. Παράλληλα και σε εξισορρόπηση αυτών, εμφανίστηκαν οι λέξεις προδοσία, αντίσταση, ληστεία, ανυπακοή, δεν πληρώνω, αγανακτισμένοι, επίθεση, έγερσις, άμυνα. Αλήθεια προς τα που να στραφείς για να έχεις μια σφαιρική εικόνα της πραγματικότητας? Τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας? Τι άλλαξε γύρω μας και τους κοιτάζουμε όλους με μισό μάτι?

Βράδυ καλοκαιριού, περασμένες δώδεκα, επιστροφή στο σπίτι μέσα από άδειους δρόμους, χωρίς οχήματα σε κίνηση, χωρίς πεζούς να βηματίζουν. Η πόλη μοιάζει να κοιμάται, πιο νωρίς από ποτέ...

Αναστενάζει ίσως, σε μπαλκόνια και βεράντες, αναπολώντας εποχές που οι κουβέντες και η φασαρία της τηλεόρασης δεν την άφηναν να κοιμηθεί.

Αλήθεια, τι μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι μας για τη σημερινή κατάσταση της χώρας? Και κυρίως τι μπορούμε να κάνουμε για να την αλλάξουμε? Μετά το εγώ του 1990, το εμείς του 2000, ήρθε το οι άλλοι (φταίνε) του 2010... 

Στα χρόνια της χολέρας δεν πλησίαζες άνθρωπο, στα χρόνια της φοβέρας κρυβόσουν, στα χρόνια της γαλέρας τραβάς κουπί, αρκεί να ξέρεις που πας και που θέλεις να πας...

Αυτή είναι η Ελλάδα?

http://www.youtube.com/watch?v=ppJW01LeRrk&feature=player_embedded

Λίγο ακόμα
θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει
λίγο ακόμα,

να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.