Διαβάζω στον Ινφογνώμωνα το άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη και αναδημοσιεύω το σχόλιο της Ρίκα Κ. , σχόλιο που δείχνει πως ακριβώς νιώθουμε χιλιάδες Έλληνες σήμερα..
«...είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν ο ευπατρίδης πολιτικός να κινήσει στο μέλλον διαδικασίες, για να μάθει ο Ελληνικός λαός τί έγινε από τις εκλογές του 2009 και μετά, όταν μια ομάδα εγκάθετων της παγκόσμιας διακυβέρνησης που κατασυκοφάντησε και διέσυρε τη χώρα διεθνώς, με τα γνωστά αποτελέσματα...»
Κι όμως, απαραίτητη προϋπόθεση συνέχειας της Ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνικού Έθνους, είναι ακριβώς αυτό. Η ενδελεχής και αποφασιστική έρευνα των εγκλημάτων, η απόδοση πολιτικών, αστικών και ποινικών ευθυνών, και η σκληρή τιμωρία των ενόχων. Εκ των ων ουκ άνευ.
Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν δύναται να κινηθεί ανάλογα, εξαιτίας των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ επιλογών, όσες πιέσεις κι αν δέχτηκε, ότι κι αν συνέβη, τότε απλά είναι ένα καμμένο πολιτικό χαρτί και ένας απλός διεκπεραιωτής της προδοσίας που σίγουρα άλλοι διέπραξαν, αλλά η δική του συναίνεση επιτρέπει να λάβει μορφή, αφήνοντας μεγάλο μέρος της κοινωνίας ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΦΑΝΟ, εκείνους που πίστεψαν σε αυτόν, είχαν απαιτήσεις, γι’ αυτό και μετά από δύο χρόνια, έχουν είτε απογοήτευση είτε οργή.
Κατά την άποψή μου, αυτά τα δύο χρόνια είχε άπειρες ευκαιρίες να αντιδράσει δυναμικά απέναντι στα εγκλήματα που το σύστημα «βαθύ πασοκ-οικογένεια παπανδρέου και σια» διέπραττε προκλητικά, ανερυθρίαστα, σχεδόν ανθρωποφαγικά, Ελλαδοφαγικά, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ.
Δικός του βουλευτής είναι ο Πάνος Καμμένος, δική του και η αντίφαση που καταλαμβάνει το μυαλό μας : ο ΠΚ κυριολεκτικά «χτυπιέται» τόσο καιρό για τις ύπουλες μεθοδεύσεις της οικογένειας παπανδρέου και της παρέας τους, για τα CDS, μιλώντας για μεθόδευση της πτώχευσης της Ελλάδας με σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό της οικογένειας του πρωθυπουργού – καταγγελία τόσο σοβαρή, που δεν αντέχουμε ίσως να την σκεφτόμαστε ; ή χάνεται μέσα στις τόσες άλλες ; τι έκανε για αυτές ο Αντώνης Σαμαράς ; Αναρωτιέμαι, έπρεπε ίσως να στηρίξει τον βουλευτή του κόμματός του, που δέχεται τόσο πόλεμο από τα σκοτεινά συμφέροντα που πολεμά με σθένος, ή να τον αποκηρύξει ως τρελό ίσως, να τον διαγράψει, και να ασκηθούν εναντίον του μηνύσεις για δυσφήμιση της ίσως αθώας οικογένειας παπανδρέου... τίποτα από τα δύο πιθανά έστω σενάρια δεν έπραξε ο Αντώνης Σαμαράς. Καμία κουβέντα, σαν να μην συνέβη τίποτα.
Αντιφάσεις. Μίλησε για κατάργηση του λαθρονομοσχεδίου, του νομοσχεδίου – μαγνήτη των μουσουλμάνων κυρίως έποικων της Ελλάδας, όμως δεν το προσέβαλε ως αντισυνταγματικό όταν ήρθε για ψήφιση. Όμως, ψήφισε υπέρ της δημιουργίας τζαμιού στην Ελλάδα, ικανοποιώντας ποιον ; και με ποιου τα χρήματα, την στιγμή που τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν βιβλία (ένα από τα μεγαλύτερα, κατά την γνώμη μου, εγκλήματα) και άνθρωποι αξιοπρεπείς σκύβουν το κεφάλι και καταφεύγουν σε συσσίτια.
Αντιφάσεις. Άρνηση της πρότασης Σύστασης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. ΓΙΑΤΙ ; Δεν έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε τι καλούμαστε να πληρώσουμε ; Πως δημιουργήθηκε το υπέρογκο χρέος, όταν έχουν εισρεύσει στην Ελλάδα 1 ΤΡΙΣ 800 ΔΙΣ περίπου ευρώ τις τελευταίες δεκαετίες ;
Κι άλλες αντιφάσεις. Μας μίλησε ποτέ για την ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, που ακόμα δεν έχει ψηφιστεί ; Αυτήν που θα επικυρώσει ψηφίζοντας την πρόσφατη συνέχειά της ; Αυτήν που συντάχθηκε από το νομικό γραφείο του Λονδίνου, το ίδιο που συνέταξε το σχέδιο ΑΝΑΝ, αυτήν που μας απαγορεύει να αναζητήσουμε δάνεια από άλλες εκτός τρόϊκας πηγές, που μας απαγορεύει να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο και τις κατοχικές αποζημιώσεις από την Γερμανία, αυτήν που αφαιρεί την Εθνική κυριαρχία από την Ελλάδα, που αντισυνταγματικά επιρρώθηκαν οι αρχικές επιταγές της από τον παπακωνσταντίνου μέσω ενός αμφιλεγόμενου και παράνομου – νόμου που του έδωσε το δικαίωμα να υπογράφει μόνος του ότι επιθυμεί, ότι του κάνει κέφι, του ιδίου και των εντολοδόχων του. ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ; Όχι, ποτέ.
Για την Ζήμενς πάλι, οι επιτροπές πασοκ και νδ, μια χαρά το έκλεισαν και αυτό το ενοχλητικό θέμα, την στιγμή που μπορούσε ένας θεσμικός παράγοντας, όπως ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να πετύχει ακόμα και την απαγόρευσή της από οποιαδήποτε μελλοντική σύμβαση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, και παντού, την καταστροφή της δηλαδή, ΚΑΙ την επιστροφή στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ των οφειλομένων.
Ταυτόχρονα, τοποθέτησε σε θέσεις – κλειδιά του κόμματος, ουσιαστικά στην σκιώδη κυβέρνηση, πρόσωπα που μας προκαλούν είτε θυμηδία είτε οργή, κυρίως οργή, να τους βλέπουμε, να τους ακούμε, γνωστό το γιατί, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Είναι δυνατόν να είναι τόσο αυτοκαταστροφικός ; κι όμως, υπήρξε.
Και φτάνουμε λίγες μέρες πριν. Ποιος αμφισβητεί το γεγονός ότι η δήλωσή του περί «επικύρωσης της δανειακής σύμβασης» ως «αναπόφευκτης» εν μέσω του εκβιασμού του παπανδρέου περί δημοψηφίσματος στο οποίο είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η πολιτική του ύπαρξη ταυτιζόταν με την επικύρωση της σύμβασης, την στιγμή που οι δειλοί, αναξιοπρεπείς και μοιραίοι κυβερνητικοί βουλευτές είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν το πλοίο, όχι από ευθιξία, φιλοπατρία ή ξαφνική επιφοίτηση ευθύνης, αλλά από φόβο, ΕΔΩΣΕ ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ στον παπανδρέου, και βοήθησε να συμβεί το σουρεαλιστικό, εξωφρενικό πολιτικό γεγονός : να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης μια κυβέρνηση στο πρόσωπο του προέδρου της, ως προϋπόθεση παραίτησης του προέδρου αυτού (!!!)
Πλέον θα έχουμε, με την δική του συναίνεση, ως πρωθυπουργό της Ελλάδας, άνθρωπο του περιβάλλοντος Σημίτη, που λέγεται ότι έπαιξε τον ρόλο του κατά την παράνομη είσοδό μας στην ΟΝΕ με τις ευλογίες της Goldman Sachs. Αλλοίμονό μας. Η Ζωή μας παραδίδεται άνευ όρων, το σύστημα νίκησε, και οι μελλοντικές γενιές θα μας σκέφτονται και θα ντρέπονται για εμάς.
Είπαν πολλοί ότι χθες οι πρωταγωνιστές έπαιζαν θέατρο. Δεν το πιστεύω, όχι για χθες. Ήταν σαφές ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εγκλωβισμένος και ίσως οργισμένος. Ο παπούλιας φαινόταν αδιάφορος έως χαρωπός, γιατί όχι, διατηρεί τα προνόμιά του και τον ρόλο του στο θεατρικό. Για τον παπανδρέου, χαμογελαστό και κατακόκκινο, τι να υποθέσει κανείς, είναι επικίνδυνο να εισχωρήσει κανείς στις σκέψεις του.
Ήταν σαφής η δυσχερής θέση του ΑΣ χθες. Ίσως για πρώτη φορά κατάλαβε ότι ο παλιός του συμφοιτητής τον παγίδευσε αμετάκλητα, τον έσυρε εκεί που ήθελε, ίσως χθες κατάλαβε πόσο τον είχε υποτιμήσει, και πόσο θα του στοιχίσουν οι εκπτώσεις, αντιφάσεις και ελλείψεις ας πούμε, των τελευταίων δύο ετών. Είναι όμως αργά για τα δικά του δάκρυα, αν είναι έτσι τα πράγματα, που δύσκολα αμφισβητεί κανείς ότι η ανηφόρα μας πλέον γίνεται κάθετη, τώρα αρχίζουν επίσημα και τα δικά μας.
Έχει χαθεί η απλή λογική από την καθημερινότητα και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Αντικαταστάθηκε από βαθιά πίκρα, απογοήτευση. Κι όμως, δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε δυστυχισμένοι, πληγωμένοι, ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι, για να δεχόμαστε μύριους εμπαιγμούς. Όμως είμαστε όλα αυτά, και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Αυτή η κοινωνία, που πορεύεται πολιτικά ορφανή προς ένα μέλλον ομιχλώδες και σκοτεινό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αδίστακτων ανθρωποφάγων τοκογλύφων, υπό μια κυβέρνηση υπάκουο εντολοδόχο αυτών, με τόσους κινδύνους να την/μας περιβάλλουν, χωρίς κανένα δικαίωμα στο όνειρο, στην πρόοδο, στον πολιτισμό, μπορεί να έσφαλλε, εν μέσω πάντα απίστευτου ψυχολογικού πολέμου και ιδεολογικής υπονόμευσης, όμως ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ. Ποιος όμως θα μας εμπνεύσει, θα μας συσπειρώσει, θα μας δώσει φωνή και λόγο, δικαίωμα στον αγώνα, ποιος θα γίνει ΦΑΡΟΣ ΜΑΣ πριν μας πνίξουν τα κύματα, ΠΟΙΟΣ θα μας δώσει πίσω την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ που τόσο λαχταρούμε ; Ποιος ;
Είπα πολλά. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ρίκα
«...είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν ο ευπατρίδης πολιτικός να κινήσει στο μέλλον διαδικασίες, για να μάθει ο Ελληνικός λαός τί έγινε από τις εκλογές του 2009 και μετά, όταν μια ομάδα εγκάθετων της παγκόσμιας διακυβέρνησης που κατασυκοφάντησε και διέσυρε τη χώρα διεθνώς, με τα γνωστά αποτελέσματα...»
Κι όμως, απαραίτητη προϋπόθεση συνέχειας της Ελληνικής κοινωνίας και του Ελληνικού Έθνους, είναι ακριβώς αυτό. Η ενδελεχής και αποφασιστική έρευνα των εγκλημάτων, η απόδοση πολιτικών, αστικών και ποινικών ευθυνών, και η σκληρή τιμωρία των ενόχων. Εκ των ων ουκ άνευ.
Αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν δύναται να κινηθεί ανάλογα, εξαιτίας των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ επιλογών, όσες πιέσεις κι αν δέχτηκε, ότι κι αν συνέβη, τότε απλά είναι ένα καμμένο πολιτικό χαρτί και ένας απλός διεκπεραιωτής της προδοσίας που σίγουρα άλλοι διέπραξαν, αλλά η δική του συναίνεση επιτρέπει να λάβει μορφή, αφήνοντας μεγάλο μέρος της κοινωνίας ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΦΑΝΟ, εκείνους που πίστεψαν σε αυτόν, είχαν απαιτήσεις, γι’ αυτό και μετά από δύο χρόνια, έχουν είτε απογοήτευση είτε οργή.
Κατά την άποψή μου, αυτά τα δύο χρόνια είχε άπειρες ευκαιρίες να αντιδράσει δυναμικά απέναντι στα εγκλήματα που το σύστημα «βαθύ πασοκ-οικογένεια παπανδρέου και σια» διέπραττε προκλητικά, ανερυθρίαστα, σχεδόν ανθρωποφαγικά, Ελλαδοφαγικά, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ.
Δικός του βουλευτής είναι ο Πάνος Καμμένος, δική του και η αντίφαση που καταλαμβάνει το μυαλό μας : ο ΠΚ κυριολεκτικά «χτυπιέται» τόσο καιρό για τις ύπουλες μεθοδεύσεις της οικογένειας παπανδρέου και της παρέας τους, για τα CDS, μιλώντας για μεθόδευση της πτώχευσης της Ελλάδας με σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό της οικογένειας του πρωθυπουργού – καταγγελία τόσο σοβαρή, που δεν αντέχουμε ίσως να την σκεφτόμαστε ; ή χάνεται μέσα στις τόσες άλλες ; τι έκανε για αυτές ο Αντώνης Σαμαράς ; Αναρωτιέμαι, έπρεπε ίσως να στηρίξει τον βουλευτή του κόμματός του, που δέχεται τόσο πόλεμο από τα σκοτεινά συμφέροντα που πολεμά με σθένος, ή να τον αποκηρύξει ως τρελό ίσως, να τον διαγράψει, και να ασκηθούν εναντίον του μηνύσεις για δυσφήμιση της ίσως αθώας οικογένειας παπανδρέου... τίποτα από τα δύο πιθανά έστω σενάρια δεν έπραξε ο Αντώνης Σαμαράς. Καμία κουβέντα, σαν να μην συνέβη τίποτα.
Αντιφάσεις. Μίλησε για κατάργηση του λαθρονομοσχεδίου, του νομοσχεδίου – μαγνήτη των μουσουλμάνων κυρίως έποικων της Ελλάδας, όμως δεν το προσέβαλε ως αντισυνταγματικό όταν ήρθε για ψήφιση. Όμως, ψήφισε υπέρ της δημιουργίας τζαμιού στην Ελλάδα, ικανοποιώντας ποιον ; και με ποιου τα χρήματα, την στιγμή που τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν βιβλία (ένα από τα μεγαλύτερα, κατά την γνώμη μου, εγκλήματα) και άνθρωποι αξιοπρεπείς σκύβουν το κεφάλι και καταφεύγουν σε συσσίτια.
Αντιφάσεις. Άρνηση της πρότασης Σύστασης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. ΓΙΑΤΙ ; Δεν έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε τι καλούμαστε να πληρώσουμε ; Πως δημιουργήθηκε το υπέρογκο χρέος, όταν έχουν εισρεύσει στην Ελλάδα 1 ΤΡΙΣ 800 ΔΙΣ περίπου ευρώ τις τελευταίες δεκαετίες ;
Κι άλλες αντιφάσεις. Μας μίλησε ποτέ για την ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, που ακόμα δεν έχει ψηφιστεί ; Αυτήν που θα επικυρώσει ψηφίζοντας την πρόσφατη συνέχειά της ; Αυτήν που συντάχθηκε από το νομικό γραφείο του Λονδίνου, το ίδιο που συνέταξε το σχέδιο ΑΝΑΝ, αυτήν που μας απαγορεύει να αναζητήσουμε δάνεια από άλλες εκτός τρόϊκας πηγές, που μας απαγορεύει να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο και τις κατοχικές αποζημιώσεις από την Γερμανία, αυτήν που αφαιρεί την Εθνική κυριαρχία από την Ελλάδα, που αντισυνταγματικά επιρρώθηκαν οι αρχικές επιταγές της από τον παπακωνσταντίνου μέσω ενός αμφιλεγόμενου και παράνομου – νόμου που του έδωσε το δικαίωμα να υπογράφει μόνος του ότι επιθυμεί, ότι του κάνει κέφι, του ιδίου και των εντολοδόχων του. ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ; Όχι, ποτέ.
Για την Ζήμενς πάλι, οι επιτροπές πασοκ και νδ, μια χαρά το έκλεισαν και αυτό το ενοχλητικό θέμα, την στιγμή που μπορούσε ένας θεσμικός παράγοντας, όπως ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να πετύχει ακόμα και την απαγόρευσή της από οποιαδήποτε μελλοντική σύμβαση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, και παντού, την καταστροφή της δηλαδή, ΚΑΙ την επιστροφή στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ των οφειλομένων.
Ταυτόχρονα, τοποθέτησε σε θέσεις – κλειδιά του κόμματος, ουσιαστικά στην σκιώδη κυβέρνηση, πρόσωπα που μας προκαλούν είτε θυμηδία είτε οργή, κυρίως οργή, να τους βλέπουμε, να τους ακούμε, γνωστό το γιατί, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Είναι δυνατόν να είναι τόσο αυτοκαταστροφικός ; κι όμως, υπήρξε.
Και φτάνουμε λίγες μέρες πριν. Ποιος αμφισβητεί το γεγονός ότι η δήλωσή του περί «επικύρωσης της δανειακής σύμβασης» ως «αναπόφευκτης» εν μέσω του εκβιασμού του παπανδρέου περί δημοψηφίσματος στο οποίο είχε αφήσει να εννοηθεί ότι η πολιτική του ύπαρξη ταυτιζόταν με την επικύρωση της σύμβασης, την στιγμή που οι δειλοί, αναξιοπρεπείς και μοιραίοι κυβερνητικοί βουλευτές είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν το πλοίο, όχι από ευθιξία, φιλοπατρία ή ξαφνική επιφοίτηση ευθύνης, αλλά από φόβο, ΕΔΩΣΕ ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ στον παπανδρέου, και βοήθησε να συμβεί το σουρεαλιστικό, εξωφρενικό πολιτικό γεγονός : να λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης μια κυβέρνηση στο πρόσωπο του προέδρου της, ως προϋπόθεση παραίτησης του προέδρου αυτού (!!!)
Πλέον θα έχουμε, με την δική του συναίνεση, ως πρωθυπουργό της Ελλάδας, άνθρωπο του περιβάλλοντος Σημίτη, που λέγεται ότι έπαιξε τον ρόλο του κατά την παράνομη είσοδό μας στην ΟΝΕ με τις ευλογίες της Goldman Sachs. Αλλοίμονό μας. Η Ζωή μας παραδίδεται άνευ όρων, το σύστημα νίκησε, και οι μελλοντικές γενιές θα μας σκέφτονται και θα ντρέπονται για εμάς.
Είπαν πολλοί ότι χθες οι πρωταγωνιστές έπαιζαν θέατρο. Δεν το πιστεύω, όχι για χθες. Ήταν σαφές ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εγκλωβισμένος και ίσως οργισμένος. Ο παπούλιας φαινόταν αδιάφορος έως χαρωπός, γιατί όχι, διατηρεί τα προνόμιά του και τον ρόλο του στο θεατρικό. Για τον παπανδρέου, χαμογελαστό και κατακόκκινο, τι να υποθέσει κανείς, είναι επικίνδυνο να εισχωρήσει κανείς στις σκέψεις του.
Ήταν σαφής η δυσχερής θέση του ΑΣ χθες. Ίσως για πρώτη φορά κατάλαβε ότι ο παλιός του συμφοιτητής τον παγίδευσε αμετάκλητα, τον έσυρε εκεί που ήθελε, ίσως χθες κατάλαβε πόσο τον είχε υποτιμήσει, και πόσο θα του στοιχίσουν οι εκπτώσεις, αντιφάσεις και ελλείψεις ας πούμε, των τελευταίων δύο ετών. Είναι όμως αργά για τα δικά του δάκρυα, αν είναι έτσι τα πράγματα, που δύσκολα αμφισβητεί κανείς ότι η ανηφόρα μας πλέον γίνεται κάθετη, τώρα αρχίζουν επίσημα και τα δικά μας.
Έχει χαθεί η απλή λογική από την καθημερινότητα και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Αντικαταστάθηκε από βαθιά πίκρα, απογοήτευση. Κι όμως, δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε δυστυχισμένοι, πληγωμένοι, ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι, για να δεχόμαστε μύριους εμπαιγμούς. Όμως είμαστε όλα αυτά, και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Αυτή η κοινωνία, που πορεύεται πολιτικά ορφανή προς ένα μέλλον ομιχλώδες και σκοτεινό, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αδίστακτων ανθρωποφάγων τοκογλύφων, υπό μια κυβέρνηση υπάκουο εντολοδόχο αυτών, με τόσους κινδύνους να την/μας περιβάλλουν, χωρίς κανένα δικαίωμα στο όνειρο, στην πρόοδο, στον πολιτισμό, μπορεί να έσφαλλε, εν μέσω πάντα απίστευτου ψυχολογικού πολέμου και ιδεολογικής υπονόμευσης, όμως ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ. Ποιος όμως θα μας εμπνεύσει, θα μας συσπειρώσει, θα μας δώσει φωνή και λόγο, δικαίωμα στον αγώνα, ποιος θα γίνει ΦΑΡΟΣ ΜΑΣ πριν μας πνίξουν τα κύματα, ΠΟΙΟΣ θα μας δώσει πίσω την ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ που τόσο λαχταρούμε ; Ποιος ;
Είπα πολλά. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Ρίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου